Ik heb hierover 3 vragen voor je:
- Herken je dit?
- Wat zouden mogelijke oorzaken hier van zijn?
- Wat kun je doen om op een hoogtepunt weer een nieuwe groei in te zetten?
Voorbij: Forming – Storming – Norming – Performing
Bruce Tuckman publiceerde al in 1965 een model met 4 stadia waar een team door heen gaat als ze een team gaan worden. Voor mij is dit model nog steeds een valide model. Een team moet er zwaar en diep doorheen als ze helemaal nieuw zijn. Maar ook elke keer bij een wissel van een teamlid zul je even moeten wennen aan elkaar. Een nieuw lid brengt immers weer even verwarring in de pikorde.
Grood beschrijft dit in zijn boekje “Agile in de echte wereld, starten met scrum” (link) een model waarin teams doorheen moeten aan de start. Hierin is een dip nadat de euforie voor scrum is doodgeslagen door de naakte waarheid van de organisatie (systeem) waar dit team onderdeel van is. Ik heb het nadrukkelijk niet over deze eerste dip maar over de golven die daarna komen.
Het vreemde is echter dat de conjunctuur die ik zie plaatsvind na de Performing fase. Gewoon na een paar maanden of paar jaar als een team lekker aan het werk is. Ik heb het dan over stabiele teams die voor langere tijd met elkaar samenwerken. Waarom en waardoor vindt dit plaats?
De conjunctuurgolf van het team
Het lijkt wel alsof elk team zijn vaste conjunctuur heeft met zo’n twee hoogte punten per jaar. Een hele golf duurt dus ongeveer 5-7 maanden. Richting de piek van de golf zit de flow en spirit er goed in. Het team levert veel, zit vol energie en heeft een hoge voorspelbaarheid. Richting een dal is de geest uit de fles, worstelen ze met delivery en is de voorspelbaarheid erg laag en is dit zichtbaar op het teambord met veel werk tegelijk onderhanden en pairen, dat doen ze bij de koffiebar.
Continue reading
