Ik heb hierover 3 vragen voor je:
- Herken je dit?
- Wat zouden mogelijke oorzaken hier van zijn?
- Wat kun je doen om op een hoogtepunt weer een nieuwe groei in te zetten?
Voorbij: Forming – Storming – Norming – Performing
Bruce Tuckman publiceerde al in 1965 een model met 4 stadia waar een team door heen gaat als ze een team gaan worden. Voor mij is dit model nog steeds een valide model. Een team moet er zwaar en diep doorheen als ze helemaal nieuw zijn. Maar ook elke keer bij een wissel van een teamlid zul je even moeten wennen aan elkaar. Een nieuw lid brengt immers weer even verwarring in de pikorde.
Grood beschrijft dit in zijn boekje “Agile in de echte wereld, starten met scrum” (link) een model waarin teams doorheen moeten aan de start. Hierin is een dip nadat de euforie voor scrum is doodgeslagen door de naakte waarheid van de organisatie (systeem) waar dit team onderdeel van is. Ik heb het nadrukkelijk niet over deze eerste dip maar over de golven die daarna komen.
Het vreemde is echter dat de conjunctuur die ik zie plaatsvind na de Performing fase. Gewoon na een paar maanden of paar jaar als een team lekker aan het werk is. Ik heb het dan over stabiele teams die voor langere tijd met elkaar samenwerken. Waarom en waardoor vindt dit plaats?
De conjunctuurgolf van het team
Het lijkt wel alsof elk team zijn vaste conjunctuur heeft met zo’n twee hoogte punten per jaar. Een hele golf duurt dus ongeveer 5-7 maanden. Richting de piek van de golf zit de flow en spirit er goed in. Het team levert veel, zit vol energie en heeft een hoge voorspelbaarheid. Richting een dal is de geest uit de fles, worstelen ze met delivery en is de voorspelbaarheid erg laag en is dit zichtbaar op het teambord met veel werk tegelijk onderhanden en pairen, dat doen ze bij de koffiebar.
Ik ben benieuwd of je dit herkent en of je weet welke oorzaken hier aan ten grondslag liggen.
Mogelijk oorzaken zijn:
- Duidelijke doelen zorgen voor veel focus en gerichtheid, vage doelen zorgen dat we inzakken
- Kleine brokken werk zorgen voor een constante flow, grote brokken werk zorgen ervoor dat we pieken en dan weer in een gat vallen
- Refinement gebeurt met meer en minder focus, in tijden van minder focus komt er een moment aan dat de werkvoorraad van stories die concreet genoeg zijn op is.
- De periode van het jaar, de zomervakantie werken we naar en het einde van het jaar is soms een focus op LCM en risk
- De budget cyclus speelt stiekem toch nog mee ook al hebben we vaste teams en zijn deze voor hele jaar bekostigd.
Even afkoelen is misschien zo slecht nog niet
Wanneer geef je een nieuwe prikkel tot groei? Hanteer het model van sporters
Na een zware presentatie zit het lichaam van een sporter er even doorheen, daarna begint het herstel. De herstelcurve piekt vaak even boven de gemiddelde presentatie van de sporter. En precies op die piek is het moment om een nieuwe belasting toe te dienen. De sporter is dan op zijn sterkst.
Is een dergelijk model ook te hanteren voor teams in IT organisaties? Moet je ze elke keer prikkelen als ze op hun “net iets boven gemiddelde curve” zitten? Ik realiseer me dat allerlei woorden als overbelasting, roofbouw en zijsturing door je hoofd kunnen gaan op dit moment. De vraag is opnieuw hoe zou je dit aan pakken.
Meer vragen dan antwoorden, wat is jou ervaring met dit onderwerp?
Deze post is er een met meer vragen dan antwoorden, ik zou het enorm waarderen als jij je inzicht deelt om samen wat nieuwe ontdekkingen te doen. Laat je reactie op mijn bovenstaande 3 vragen hieronder achter.
Wil je een WhatsApp bericht ontvangen bij een nieuwe blog?
Stuur dan even een berichtje naar +31645112490